مقدمه: هدف اصلی این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شهر کبودراهنگ بوده است که در وضعیت نگرش به مصرف مواد، احساس افسردگی، جرات مندی، خودکنترلی و هیجان خواهی مورد مقایسه قرار گرفته اند.روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است.جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر در معرض خطر هستند که در دبیرستان های حاشیه شهر کبودرآهنگ در سال 1394 تحصیل می کردند. نمونه پژوهش شامل 50 نفر (در هر گروه آزمایش و گروه کنترل 25 نفر) می باشد، که به منظور انتخاب نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای، از بین کلاس های موجود در هر دبیرستان با توجه به وضعیت خانوادگی و تحصیلی، تربیتی آنها بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسشنامه تشخیص رفتارهای پرخطر همتا سازی شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای بر گرفته از پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد (RAPI) بوده است.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، آموزش مهارت های زندگی موجب شده است تا نوع نگرش دانش آموزان در معرض خطر نسبت به مصرف مواد مخدر و میزان احساس افسردگی در آن ها و همچنین مشکلات دانش آموزان پسر در زمینه جرات مندی و خودکنترلی و میزان هیجان خواهی طور معناداری کاسته شود.نتیجه گیری: بطور کلی، این نتیجه به دست آمد که آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر در شهر کبودراهنگ گردیده است.

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شهرستان کبودراهنگ بود. برای نیل به این هدف ازبین دانش آموزان پسر پایه سوم متوسطه، تعداد 36 نفر (گروه آزمایش 20 نفر، گروه شاهد 16 نفر)، به روش تصادفی انتخاب و طی 15جلسه آموزشی و با پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد محمدخانی (1389) داده ها جمع آوری شد.پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و نتایج تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره MANCOVA، نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل فردی خطرساز سوء مصرف مواد مخدر در میان دانش آموزان دوره متوسطه اجرا شد. بدین منظور نمونه آماری مشتمل بر 636 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین مناطق در معرض خطر آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های بررسی مصرف مواد با محاسبه ضریب پایایی 0.88 و پرسشنامه عوامل خطرساز با ضریب پایایی 0.91 به دست آمد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و از آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد متغیرهای پیش بینی کننده معنادار مصرف انواع مواد عبارت هستند از: خودکنترلی، نگرش دانش آموزان، توانمندی های اجتماعی، پیوند با خانواده، پیوند با مدرسه و نگرش والدین به مصرف مواد. لذا عوامل مذکور از عوامل خطرساز در این گروه از دانش آموزان هستند که مداخله مؤثر در آن ها به منظور کاهش سوء مصرف مواد ضروری است.

امروزه، تربیت دینی و اخلاقی نوجوانان از مهم ترین آرمان های خانواده ها و از شاخص ترین اولویت های نظام آموزش وپرورش است و بنابراین، در پژوهش حاضر، درصدد تعیین مصادیق هنجارهای اسلامی درمیان دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم با عنایت به تجربه زیسته بوده ایم. طرح مورداستفاده در تحقیق، کیفی و ازنوع پدیدارشناسی بوده است. جامعه موردمطالعه، کلیه اعضای هییت علمی دانشگاه فرهنگیان استان تهران و دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم در شهر تهران را شامل می شود که ازمیان آن ها شانزده صاحب نظر و پانزده دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد ازدیدگاه صاحب نظران حوزه تعلیم وتربیت و دانش آموزان، مصادیق هنجارهای اسلامی در مدارس پسرانه متوسطه دوم در شش بعد پوشش و وضع ظاهری دانش آموزان، رعایت کردن شعایر دینی، رعایت کردن ادب و احترام دربرابر مدیر و معلمان و دیگر کارکنان مدرسه، حسن اخلاق و رفتار با دیگر دانش آموزان، رعایت بهداشت و پاکیزگی فضای مدرسه، و خودداری از قصور و سهل انگاری در انجام دادن وظایف، قابل تببین و بررسی هستند. براساس یافته های پژوهش، درپی اجرای درست ابعاد شش گانه مصادیق هنجارهای اسلامی در محیط مدرسه می توان به رعایت شدن هنجارهای اسلامی در مدارس متوسطه ازسوی دانش آموزان پسر، امیدوار بود و این مسیله در تحقق یافتن اهداف موردنظر از تربیت اخلاقی در نظام آموزش وپرورش، بسیار موثر واقع خواهد شد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران بود. پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی است که در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال دوره متوسطه اول منطقه 3 شهر تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 30 نفر دانش آموز به دو گروه تقسیم شدند. روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس بود، به این صورت که ابتدا از بین تمامی دبیرستانهای دوره اول یک دبیرستان انتخاب شد و از بین تمامی دانش آموزان دبیرستان 30 دانش آموز انتخاب شد که 15 نفر آنها داوطلب شرکت در دوره های آموزش تکواندو بودند که در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15 دانش آموز دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند و پس از آن هر دو گروه به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت تمرین تکواندو قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. و در پایان هر دو گروه در مرحله پس آزمون به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند و در مجموع 60 پرسشنامه تحلیل گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و در سطح استنباطی از آزمون های تحلیل واریانس و کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که آموزش ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول تأثیر دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران بود. پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی است که در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال دوره متوسطه اول منطقه 3 شهر تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 30 نفر دانش آموز به دو گروه تقسیم شدند. روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس بود، به این صورت که ابتدا از بین تمامی دبیرستانهای دوره اول یک دبیرستان انتخاب شد و از بین تمامی دانش آموزان دبیرستان 30 دانش آموز انتخاب شد که 15 نفر آنها داوطلب شرکت در دوره های آموزش تکواندو بودند که در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15 دانش آموز دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند و پس از آن هر دو گروه به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت تمرین تکواندو قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. و در پایان هر دو گروه در مرحله پس آزمون به پرسشنامه هوش هیجانی پاسخ دادند و در مجموع 60 پرسشنامه تحلیل گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش هیجانی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و در سطح استنباطی از آزمون های تحلیل واریانس و کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که آموزش ورزش رزمی تکواندو بر هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول تأثیر دارد.

جهت تعیین فراوانی دود کردن سیگار در بین دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر ارومیه مطالعه تحلیلی توصیفی انجام گردید. در شهر ارومیه تعداد 13486 دانش آموز پسر در دوره متوسطه تحصیل می کنند که از این تعداد پس از نمونه گیری طبقه بندی شده تقریبا 8.2% افراد از هر رشته و پایه تحصیلی مختلف انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. از 1096 دانش آموز تحت مطالعه 371 نفر (33.8%) اقدام به دود کردن سیگار کرده و 133 نفر (12.1%) سیگاری جاری بودند. دوستان عامل مهمی در شروع استعمال سیگار بودند. 67.7% از سیگاریها در گروه سنی 18-15 سالگی قرار دارند که نیاز به برنامه ریزی پیشگیرانه سریع دارد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش صلح بر سرمایه­, های روان­, شناختی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول انجام شد. روش شناسی: پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با پیگیری دو ماهه و در نظر گرفتن دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398، تشکیل دادند. 30 نفر نمونه با روش نمونه گیری خوشه­, ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سرمایه­, های روان­, شناختی لوتانز(PCQ) بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 120 دقیقه ای در 4 هفته مداوم، تحت آموزش صلح قرار گرفته و گروه کنترل، نیز هیچ گونه آموزشی در این زمینه دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-22 استفاده شد یافته ها: نتایج نشان داد که اجرای آموزش صلح در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل مؤلفه های چهارگانه سرمایه روان شناختی را در دانش آموزان پسر به صورت معنادار تحت تاثیر قرار داده است. همچنین نتایج فوق در مرحله پیگیری در مقایسه با مرحله پس آزمون تفاوت چندانی نشان نداشت و براین اساس چنین نتیجه گیری شد که آموزش صلح به دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول، سرمایه های روان شناختی را در آنان به صورت پایدار افزایش می دهد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مثبت آموزش صلح بر افزایش سرمایه­, های روانشناختی دانش­, آموزان پسر دوره متوسطه اول، پیشنهاد می­, شود، این آموزش­, ها در برنامه درسی یا فوق برنامه دانش­, آموزان در پایه­, ها و دوره­, های مختلف تحصیلی گنجانده شود و نیز معلمان و اولیای مدرسه با شرکت در کارگاه­, های آموزشی، با این مفاهیم و اهمیت و ضرورت پرداختن به آنها در محیط مدرسه و کلاس­, های درس آشنا شوند.